Yoz tunlaridan biri edi. Ukam va men tashqarida yotar edik, birdan uyqum o’chdi. O’sha vaqtda tun ham yarimlab, tong ham otay deb turgan edi. Yulduzlar g’ira-shira miltirayotgan bir payt osmonda kuchli yog’du paydo bo’ldi. Xuddi tovuq tuxum qo’yayotgandek uchta to’rtta narsa yerga qarab tushdi, ular oppoq edi. Sakrab o’rnimdan turdim, u yoq-bu yog’imga qaradim, ukam shirin uyquda edi. Sekin yotdim, lekin qani ko’zlarimga uyqu kelsa. Tong ham o’tdi, yuz qo’limni yuvib bo’lgach nonushdaga o’tirdim, kechagi voqeani uydagilarga aytmadim. Nonushtadan so’ng do’stimnikiga borib kelaman deb oyimdan ruxsat so’radim. Lekin o’rtog’imnikiga bormadim. Uyimizga eng yaqin masjidga borib o’sha masjid imomi bilan gaplashdim, bo’lgan voqeani oqizmay-tomizmay aytib berdim. U menga tabassum bilan qarab

- Tabriklayman bo’tam, muborak bo’lsin, -dedi. Men hech narsaga tushunmadim va hazratimdan meni nima uchun qutlayotganini so’radim, u menga
- Niyatingizni aytdingizmi bolam? - desa
- Qanaqa niyat otaxon? -deb so’radim.
- O’g’lim, sizga aytsam kecha meroj kechasi edi. Unda xudoyimning didoriga yetgan odam tun yarmida osmonu falakka ko’tariladi, allohimning husnu jamolidan bahramand bo’ladi va tongga yaqin yerga tushadi. Bunday hodisaga guvoh bo’lgan ekansiz, shu voqealar sodir bo’layotganda qilgan orzularingiz ro’yobga chiqar edi.

Ming afsuslar bilan uyga qaytdim. Yillar o’tdi har yili yozda xuddi shu tuni uyqudan kechib osmonga tikilaman, ancha yillar oldin bo’lgan voqeaning takror guvohi bo’lishni istayman, agarda men ana shunday tungi yog’duning guvohi bo’lsam, xudodan butun dunyoga tanilgan va tan olingan adiba bo’lishni so’rardim!


Xalbayeva Shirinoy.