Kechki payt Beknur onasiga xat yozayotgan edi. “Onajon mana o’n oyki men uchun kuyib-pishasiz. Men uchun o’zingiz istamagan holda o’z farzandlaringizning ko’nglini ranjitdingiz. Mening hamma voqealardan xabarim bor, siz meni asrab olganingizdan va buni menga hech qachon sezdirmaganingizdan ham. Men bu gaplarni tunov kuni siz men uchun dori-darmon olgani ketganingizda Charos opamdan eshitdim. U Chamangul singlimga aytayotganini eshitib yotgan edim.

Chamangul, opamga “ sekinroq!” -desa ham nimaga sekin gapirar ekanman, eshitsa eshitaversin deb baqirdilar. Aslida meni sizga bir notanish ayol berib ketgan ekan. Yonimda ikki enlik xat ham bor emish. Xatda nima yozilgani men uchun qorong’u, aytishlaricha shu xatni o’qigandan so’ng meni mehribonlik uyiga topshirishlariga yo’l qo’ymagan ekansiz. O’sha o’n oy ilgari sodir bo’lgan avtohalokat bo’lmaganida edi men bunday qarorga kelmagan bo’lar edim. Meni deb guldek ishingizdan, bir umr kutib endi yetgan lavozimingizdan bo’shadingiz. O’tgan hafta qattiq betob bo’lib qolganimda, azroil ostonamizda mening jonimni olish uchun eshik qoqib turganida xudoga yig’lab yolvorib senga jon kerak bo’lsa mening jonimni ol lekin bolajonim tuzalib ketsin deb nola qilganingizni eshitib beixtiyor ko’zlarimdan yum-yum yosh to’kilgan edi. Onajon, Charos opamni urishib o’tirmang u menga biror bir yomonlik qilgani yo’q. Men bu yerda o’gay farzand ekanimni hech qachon sezmaganman. Buning uchun sizga mingdan ming rahmat. Mening bu qarorga kelishim oson bo’lgani yo’q, lekin shunday qilsam hammamizga yaxshi bo’ladi. Onajon men sizga bitayotganim ushbu nomani vidolashuv xati deb bilgaysiz. Meni kechiring o’g’lingiz Beknur”. Krovat yonida yotgan xat ustida qizil dog’lar bor edi. Bu dog’lar Beknurning kesilgan qon tomirlaridan silqib oqqan qon tomchilari edi.


Xalbayeva Shirinoy.