Bizning sinfda Akbar ismli o'quvchi o'qiydi. Hozir shu yigitcha haqida hikoya qilmoqchiman. U juda qo'pol, og'zidan faqat yomon so'z chiqadigan, har-xil qiliqlar qilib birovlar ustidan yuradigan va albatta baholariga havas qilib bo'lmaydigan o'quvchi. Direktorimizdan boshqa o'qituvchilarni nazariga ilmay gap qaytargani, gap qaytargan. Ustozlarimiz qancha tanbeh bersalar ham hazilga yo'yib o'tiraveradi. Darsga tayyorlanib kelish uyog'da tursin, kitob, daftarni ham olib kelmaydi. Birovning gapi unga aslo ta’sir qilmasdi. Vaqt oqar soy, ko'z ochib yumguncha o'tib ketadi. Hamma bu vaqt izmida o'zgarsa-da, u o'zgarmasdi.

U sinfda -" Men boshliqman" -deb yurardi. Mana siz qo'pol, qo'polligi ustiga dangasa o'quvchi haqida bilib oldingiz. Bir kuni u uyidagi ishlaridan bezib, fudbol to'garagiga yozildi. U uchun bu ermak edi xolos. "Ermak" uchun har kuni kelar, soat 14: 00 dan 17:00 gacha murabbiydan saboq olardi. Ba’zida esa fudbol to'garagi yo'q kunlari ham kelardi. Qarangki ermak uchun yozilgan to'garagida yutuqlarga erisha boshladi. Ishonish qiyin-u, lekin u o'zgardi. Endi u kitoblarini, daftarlarini olib keladigan, darsga puxta tayyorgarlik ko'radigan bo'ldi. Ba’zida bizning "bilag'on"larimiz yecha olmagan masala-yu misollarni, topshiriqlarni u taxtada yechayotganiga ishongimiz kelmasdi. U "Fahriy yorliq" bilan bizning qatorda turib taqdirlanadigan bo'ldi. Asta-sekin odoblilar qatoriga kira boshladi. Keyinchalik esa bizga "sinf sardori" bo'ldi. Ha bu uning g'alabasi.


Xalbayeva Shirinoy.